AVI allergie

De oudste moest dit schooljaar voor het eerst een boekbespreking maken. Op de lekker ouderwetse manier. Ik was benieuwd welk boek hij zou kiezen en hoe hij zich aan deze taak zou zetten. We lezen hier veel. Vooral samen. Tot nog toe heeft geen enkel boek hem alleen aan het lezen gehouden. Hem aan de zetel doen kluisteren. Hij geniet van het samen lezen. Het samen beleven, het napraten over het verhaal, de gebeurtenissen, de personages. 
Toen kwam er een klasvriend spelen. Hij bleef avondeten. Ik was ook benieuwd naar het boek dat hij had uitgekozen. Ik kreeg geen titel maar een Ik lees maar op AVI 3 als antwoord. Er ging een steek door mijn hart. Ik zei hem dat wij hierthuis niet meedoen met die AVI's. Dat wij boeken lezen. Mooie boeken. Grappige verhalen. Leuke en spannende avonturen. Ik vroeg of zijn boek mooi was. Aarzelend kwam hij op gang. Het was wel een grappig boek, toch wel.
Ik word nog steeds kwaad als ik terugdenk aan die avond. Vooral verdrietig ook. Waarom wordt leesplezier in de kiem gesmoord? Waarom wordt leesplezier door een systeem dat misschien handig is binnen de schoolmuren zo vergald?   
Aan scholen die zich vastklampen aan de AVItesten: hou de uitslagen bij in een geheime map. Verzegel die. Focus op leesplezier. Blijf voorlezen. Blijf op zoek gaan naar nieuwe boeken. Weet dat er een ongelooflijk mooi en divers aanbod bestaat. Een aanbod dat verder gaat dan het keurslijf van AVI...